आज ह्र्दय मम विशाल झाले	आला आला वारा	आम्ही ठाकरं ठाकरं
अजूनही तुझ्या स्मृतीत	अजूनी रुसून आहे	अखेरचे येतील माझ्या
आनंदी आनंद गडे	अंगणी माझ्या मनीचे	अंतरीच्या गूढ गर्भी
असा बेभान हा वारा	असेन मी नसेन मी	अताशा असे हे
अशी पाखरे येती	बाळ्गू कशाला व्यर्थ कुणाची	बंदीनी
भातूकलीच्या खेळामधली	भय इथले संपत नाही	भेट तुझी माझी स्मरते
चाफ़ा बोलेना	चंदाराणी चंदाराणी	दाटून कंठ येतो
धरीला वृथा छंद	धुंदी कळयांना	दिल्या घेतल्या वचनांची
दिवस तुझे हे	डोळे कशासाठी	डोळ्यात सांजवेळी
दुर किनारा राहीला	फ़िटे अंधाराचे जाळे	घन ऒथंबून येती
हे मना आज कोणी	जन पळभर म्हणतील	जीवलगा
जेंव्हा तिची नी माझी	काही बोलायाचे आहे	केंव्हातरी पहाटे
कुणी जाल का सांगाल का	लाजून हासणॆ अन	मधु मागसी माझ्या
मानसीचा चित्रकार तो	नाही कशी म्हणू तुला	नाविका रे
नीज माझ्या नंदलाला	निळ्या आभाळी	पाऊस कधीचा पडतो
सागरा प्राण तळमळला	सखी मंद झाल्या तारका	संधीकाली या अशा
सावर रे सावर रे	श्रावणात घननिळा	शुक्रतारा मंदवारा
सुन्या सुन्या मैफ़िलीत माझ्या	स्वर आले दुरूनी	तु सप्तसूर माझे
तु तेंव्हा तशी	तुला पाहिले मी	त्या फ़ुलांच्या गंधकोशी
त्या तरुतळी विसरले गीत	विसरशील खास मला	या चिमण्यांनो परत फ़िरा रे
या जन्मावर	ये रे घना	येशील येशील राणी